Zal ik ooit mijn passie vinden? Hoe vaak ik die vraag innerlijk al verzucht heb. Met in mijn hoofd het beeld van een onderzoeker die vol enthousiasme verteld over de ontdekking van een nieuw zwart gat of die post van die onderneemster die zich al jaren met volle overgave richt op het begeleiden van hoogbegaafde kinderen… Zíj hebben het wél gevonden. Dat waar ik al jaren naar op zoek ben. Het gevoel dat DIT HET IS.

Dat dit het gevoel is waar je naar op zoek ‘moet’ gaan word je al vroeg aan alle kanten bevestigd. Als kind door de vraag te krijgen ‘wat je later worden wil’ en de vakkenpakketten op de middelbare school die je óf de beta of de alpha hoek op sturen. En als je daarna dan nog een studie wil volgen dan merk je al snel dat er nogal lacherig wordt gedaan over brede studies als ‘economie, politicologie en recht’. Die trouwens ook een stuk dunner bezaaid zijn.

Vervolgens beland je in de ‘echte wereld’. Daar waar je tijdens je schoolcarrière je nog enigszins kon laven aan de diversiteit van verschillend onderwerpen is dat nu toch echt wel verleden tijd. Het wordt tijd dat je gaat kiezen. Een beroep beoefenen. Voldoet aan een specifieke functie omschrijving. Bedrijven investeren bovendien in je dus een beetje zitvlees wordt toch wel verwacht.

Vol verwachting begin je aan je nieuwe baan. In het begin is het allemaal nieuw en spannend. Maar na een paar maanden heb jij je jouw taken wel eigen gemaakt en weet je precies hoe de hazen lopen. Je begint je te vervelen. Samen met je leidinggevende bedenk je nog wel wat trucs om het interessant te houden. Het oppakken van een nieuw project, een re-shuffle in je takenpakket… Het feit dat je met leuke mensen werkt maakt ook veel goed.

En toch knaagt er iets. Je voelt die vonk niet meer. Dat enthousiasme waarmee jij je in eerste instantie op deze uitdaging stortte is weg.

In je jacht op zoek naar dat ‘ene ding’ heb je al een diversiteit aan projecten en functies op de je conto geschreven. Iedere keer dat je aan wat anders begint vlamt jouw inspiratie weer wat op. En iedere keer ebt ze ook weer weg.

“Wat is er mis met mij? Waarom houd ik iets niet gewoon vol, zoals andere mensen dat kunnen? Waarom weet ik nu nóg niet wat ik wil met de rest van mijn leven?”

Het zijn vragen die ik mijzelf ook dikwijls gesteld heb. Altijd op zoek naar dat ene, allesomvattende antwoord. Persoonlijk ontwikkeltrajecten spelen daar ook handig op in. ‘Vind jouw roeping,’ ‘Ontdek nu wat je écht wil’ etc.

Voor heel veel mensen werkt dat ook zo. Ze ontdekken wat ze ál die tijd al verlangden en leven nog lang en gelukkig (denken we dan). Maar voor jou en mij niet.

Ons antwoord schuilt niet in een succesvolle verdiepende carrière op dat ene vlak dat ons zo gelukkig maakt. Ons antwoord schuilt in diversiteit. Je vindt het niet in een ‘wat’, maar in een ‘hoe’. Met jouw interesse als kompas.

Dat wat je interessant vindt, daar ga je je in verdiepen. Zo simpel is het. Waarbij de mate van je verdieping afhangt van tot wanneer je het nog interessant vindt :-).

“Ja maar,” hoor ik je denken. Zou ik niet gewoon eens iets af moeten maken?

Als je de norm als maat neemt, is dat inderdaad wat ‘afmaken’ is. Maar dat hoeft voor jou helemaal niet te gelden. Ga maar eens na wat je allemaal gedaan hebt en wat precies het moment was dat je ermee wilde stoppen. Blijkbaar had je toen gehaald waarvoor je gekomen was. Wat was dat?

In mijn geval was dat ‘weten hoe het werkt’ en de ‘mogelijkheid om te verbeteren’. Als ik wist hoe het in elkaar stak, mijn eigen inbreng daarin had gedaan en het punt bereikte waarop de organisatie te vastgeroest bleek om verder nog impact te kunnen maken, dan vertrok ik.

Op dat moment vond ik dat lastig, maar achteraf bekeken hanteerde ik gewoon mijn eigen definitie van ‘afmaken’.

Dat ik hierdoor heel veel verschillende organisaties heb gezien en diverse taken en functies heb uitgevoerd, maakt mij op mijn eigen manier waardevol. Ik kan immers putten uit een wijde range aan ervaring en kennis om in allerlei situaties een zinvolle bijdrage te kunnen leveren. Mijn oplossingen zijn creatief; mijn aanpak origineel. Ik kan op allerlei vlakken de gaten dichtlopen, waar anders verschillende mensen voor nodig waren geweest.

Wat ik maar wil zeggen. Je hoeft ‘je passie’ niet te vinden; die heb je al. Op jouw eigen manier. Bij alles wat je interessant vindt, en waar je je op stort, beleef je haar als vanzelf. Jouw passie zit in de afwisseling, in de nieuwigheid, in het ‘hoe’. En daarmee bouw je aan jouw unieke waardevolle combinatie. Want ergens wachten die mensen, die organisaties, die situaties op jouw waarin je die in mag gaan zetten.

Dit zelf ook beseffend combineer ik mijn eigen bedrijf met al dat andere wat ik ook nog zo graag wil ontdekken. Ik onderneem bewust parttime en ontwikkel me ondertussen ook op andere vlakken. Erop vertrouwend dat dat allemaal ooit wel samenkomt. En zo niet? Dan was mijn passievolle reis al de moeite waard.