“Nog even dit af maken en dán haal ik een kop thee.” Hoe vaak stellen we geen voorwaarden aan het moment dat we mogen voor ons zelf mogen zorgen? Weten we eigenlijk wel dat we honger hebben, behoefte aan frisse lucht of beweging, maar doen we het niet. Want we zitten er nét zo lekker in, we willen wat we doen eerst afronden, we weten dat we er anders niet meer aan toe komen, we voelen ons schuldig tegenover collega’s die wél door buffelen, of wat we dan ook maar letterlijk in ons hoofd halen als excuus. Ik was er ook zo één. Stelde zelfs mijn toiletbezoek uit om nog wat laatste puntjes op de i te zetten. Ik dacht, net als het gros van werkend Nederland, dat ik lekker efficiënt bezig was door door te gaan tot ik iets naar tevredenheid had afgerond. Maar niets was minder waar.
Imploderen op de bank
Het punt is: mijn lat van tevredenheid ligt relatief hoog, waardoor ik veel te laat pauzes nam. Dat werkte door tot in de rest van de dag. Met als gevolg dat ik na mijn werkdag zo’n behoefte aan hersteltijd had, dat ik alleen maar op de bank wilde liggen. Wat niet kon, want er moest nog gekookt of afgewassen, opgeruimd, en inmiddels ook gezorgd voor een peuter. En aangezien het me bij al die taken ook niet lukte om me er maar half van af te maken, liep de ‘energy drain’ door tot de late avond, waarna ik om half negen implodeerde op die felbegeerde bank.
Wat te doen?
Sprinten voor hoogsensitieve personen
Ik ontdekte, door er over te lezen en het te ervaren, dat leven als een sprinter veel meer bij mijn natuurlijke energiebehoefte past dan de marathonloper die ik trachtte te zijn.
Dit wordt ook ondersteund door onderzoek waaruit blijkt dat jouw mate van productiviteit een plafond kent. Als je voorbij dat punt komt, dan daalt je productiviteit met iedere minuut die je langer doorwerkt. Helaas denken we zelf dan nog steeds dat we lekker bezig zijn. Totdat de taak, de vergadering of de dag erop zit en we pas doorhebben hoe moe we eigenlijk zijn geworden. Maar dan is het al te laat. Door bewust als een sprinter te leven, neem je jezelf in bescherming.
Voor hoogsensitieve personen is dit nog eens extra belangrijk: als je door gebrek aan ontspanning na een lange werkdag behoefte hebt aan herstel en dit niet direct of lang genoeg kan, bouw je een ‘herstelschuld’ op. Daarmee bedoel ik dat je inteert op je energie reserve. Als dit dag in dag uit gebeurt, beland je in een cyclus van overprikkeling en stress waar je niet zo makkelijk meer uitkomt.
Oké, leven als een sprinter dus.
Hoe je als een sprinter leeft
Maar wat is dat dan, leven als een sprinter?
Een sprinter focust zich op een afgebakend tijdslot om te knallen, waarna ontspanning volgt en een periode van opbouwen en opladen. Om daarna weer een topprestatie te kunnen leveren. Wat ik eruit haal is dat het gaat om korte periodes van optimaal presteren en om contrast tussen inspanning en ontspanning. Dit kun je naar een dagritme vertalen door bijvoorbeeld 5 minuten voorafgaand aan focus werk te reserveren voor ademhalingen, vervolgens 90 minuten te reserveren voor focus werk en daarna 15 minuten voor een niet-focus ontspanning zoals dansen of wandelen. Routine klussen kun je bundelen waarbij je een timer bewust wat kort zet om de uitdaging groter te maken. Achteraf plan je een activiteit in die je écht voedt.
Natuurlijk hoef je nu niet direct je hele werkdag om te gooien. Begin gewoon eens met een tijdsblok te reserveren voor een bepaalde klus en voorafgaand en achteraf in te plannen wat jij als tegenwicht nodig hebt. Pak er gerust een wekkertje bij. Ervaar wat dat met je doet.
Sprinten is een win-win
Het mooie is: zodra je dit gaat toepassen zul je niet alleen merken dat het je zelf goed doet, maar ook het werk dat je levert. Je maakt minder fouten doordat je uitgeruster bent en je benut de tijd die je wel hebt beter waardoor je doelgerichter werkt. Iedereen blij!